Negers, negers, altijd die negers.

 

Zowel in Cordoba als Sevilla viel het ons op dat er zo weinig buitenlanders waren tot we met enige schaamte vaststelden dat we dat in dit geval zelf waren.
‘Nee’ zeg ik tegen Rens, ‘ik bedoel niet ons toeristen maar bij voorbeeld Marokkanen of andere Afrikanen; ten slotte ligt Spanje, met Gibraltar, vrijwel tegen Marokko aan.’
We hadden dit nog niet besproken of de eerste regendruppels vielen uit de normaliter spaarzame, maar in onze vakantie veelvuldig voorkomende, regenbui.

En wat zien we: god mag weten waar ze vandaan kwamen: negers, ook hier weer: negers met paraplu’s.  5 Euro per stuk, grotere 7, de grootste 10 Euri.
Het is alsof de regendruppels de deuren van de gewrochten waarin ze zich schuil houden plotseling oplossen en ze tevoorschijn komen.
In Amsterdam, waar het zwart ziet van de negers ( bij wijze van zien dan) valt het niet op als er een neger met goedkope namaak horloges, loopt te zeulen.
Ook op Franse stranden verbaast geen neger je meer met het aanbieden van prachtige leren riemen met mooie gespen; horloges van dure (namaak)merken; ze struikelen bijna over elkaar.
Maar hier, waar we geen buitenlanders, anders dan toeristen, zagen viel het gewoon op.
Weer negers, altijd die negers !
Anders dan die panfluitende Peruanen die je voor enkele jaren in elke stad, op elk kruispunt kon horen leeglopen zijn de negers wel gebleven:
Negers, altijd die negers.
Voor paraplu’s, horloges en riemen:
Negers, negers, altijd die negers.

Patty