CV Patty

Jeugd

Patty heeft een fantastische jeugd gekend. Veel buiten spelen en als het regende in het ”Kleine Kasje” onder de kweektafels in het witte zand spelen met Dinky Toys en Corgi Toys.
Opa en Oma Schoneveld kochten al snel een Zwart-Wit TV en woensdagmiddag zaten de kinderen uit de buurt netjes op veilingkistjes voor het omhoog geschoven raam van de middenkamer naar “De Verrekijker” te kijken; een voorloper van het jeugdjournaal.
Hoewel het bedrijf van z’n vader een druk bedrijf was zag hij z’n ouders tussendoor vaak en z’n moeder, als meewerkend echtgenoot, was dus altijd thuis. Ook tijdens zijn HBS periode kwam ze altijd even binnenlopen als hij thuis kwam.
Hij beseft heel goed dat hij tot een uitstervend huttenbouwersvolk behoort, want hutten bouwen konden ze en deden ze. Achter de rode beuk een grondhut met een achtvormig gangenstelsel ( die het personeel later, met de nodige tegenzin, allemaal weer dicht heeft moeten gooien toen dit deel gebruikt moest worden voor opslag).
In het Alberts Bos gewone maar ook boomhutten gebouwd en één helemaal van rietmatten met daar binnenin een echte houtkachel (hoezo brandgevaar) en met neef Piet Dijk hutten gebouwd op het Hartelaer.

Vuur was eigenlijk ook een onmisbaar element want al vroeg leerden ze skremn ( bermen in het voorjaar afbranden). Dit liep eens, tijdens de lagere school periode, zodanig uit de hand dat jongens van de tuinbouwschool, vol gierende hormonen en samengeklonterd bij de Huishoudschool, te hulp moesten worden geroepen bij een uit de hand gelopen skrem-aktie bij de schapenwei waar altijd het vuurwerk werd gehouden. Mooi lang gras dus dat door de sterke oostenwind iets te veel en te snel ging branden.
Paasvuren maken, de spoorsloot in lichter laaie zetten ( ook uit de hand gelopen), met brandende fietsbanden gooien; het hoorde allemaal bij die tijdgeest van Patty’s jeugd.
Met katapulten schieten op vogels maar ook op elkaar met pijl en boog met pijlen van Tonkinstokken (een soort Bamboe), het gebeurde allemaal. Dat met die Tonkinstokken was gauw afgelopen toen een jongen uit de buurt met een oog in zijn hand thuis kwam vanwege een afzwaaiende rietstengel die hem in z’n oogkas raakte en Patty geraakt werd op het bot net onder z’n oogkas door zo’n tonkinstokpijl.
En natuurlijk de waterballetten bij de waterput. Toen de jongens klein waren, naast neef Piet woonde neef Henk ook in de voormalige boerderij, konden de jongens nog van de rand afduiken in het door de zon opgewarmde water uit de vele tuinslangen.
Later was het een plek waar iedereen water pakte als er op hete vrijdagmiddagen, na het werk, weer een enorm waterballet werd gehouden voordat het personeel (vaak drijfnat) naar huis ging.

Z’n tweede meisje ( voor eerste meisje zie de RMTS) was meer een waterijsje, maar hierover staat een gecabaretieerd stukje onder Verhalen – Cabaret Vijftig Plus.

Na wat gescharreld te hebben en langdurig een “vaste vriendin-vriendin” gehad te hebben, en na enige mislukte toenaderingspogingen werd de relatie met Rens Dijkhuis een feit.
Hoewel, of dankzij, hun zeer uiteenlopende karakters heeft deze relatie al meer dan 35 jaar stand gehouden. Waar vind je dat nog in deze tijd !!!

Jeugdwerk

Zelf enkele jaren lid geweest te zijn van de jeugdwerkorganisatie CJV ( onderdeel van het YMCA) te Deventer stapte hij over naar het CJV te Twello waar hij al snel leider werd van de groep 12 – 16 jarigen; een fantastische tijd waar het werken met, destijds nog niet in rolpatronen vervallende jonge mensen, heel veel plezier opleverde. Een gouden tijd waarin hij de laatste jaren met Rens de leiding voerde. Na meerdere jaren deze taak vervuld te hebben werd hij voor enkele jaren jeugdwerk coördinator maar door een conflict van velen met het zittende bestuur nam hij, met bloedend hart, afscheid.

Opleiding: Op de lagere school behoorde hij tot een selecte groep die de voorkeur genoot van toenmalig directeur Brasse die vond dat er ook maar eens van “de Wingerd te Twello” kinderen naar de Christelijke HBS, het Baudartius Lyceum te Zuthen, moesten gaan. De klas werd ingedeeld naar intelligentieniveau, de minst bedeelden bij het raam (zaten wellicht toch al vaak naar buiten te kijken) en de voorkeurtjes aan het gangpad. Er waren kinderen speciaal een jaar blijven zitten om klaargestoomd te zijn als ze naar het Baudartius gingen. Toen de toelatingsexamens waren gedaan mochten de toegelatenen helemaal van een voorkeurspositie genieten, veel klooien, leuke klusjes voor de directeur en leren hoefde niet meer. Alleen bijles Algebra waar Patty niets van snapte ( hoe kon nou a+ b c zijn?) en waarbij hij in huilen uitbarstte werd als bijvak gegeven.

Het Baudartius Lyceum

Op het stadse Zutphense lyceum waren die uut Twellooo al snel de boern, onderling spraken ze altijd dialect, thuis ook, dus dit was goed te hooorn. Toch heeft dit Patty niet lang geplaagd. Een rooie kop kreeg hij toch al snel dus plagen leidde altijd tot dezelfde voorspelbare reactie en dat is niet leuk voor de plager en dus stopte het snel. De eerste jaar werd goed doorlopen maar in de tweede bleek het speelse jongetjes karakter hem parten te spelen, Skremn (bermen afbranden en de volgende dag zien hoe ver het vuur gekomen was) of een riviertje afdammen waren veel interessanter. En de fantastische biologieleraar Keuchenius, die de eerste beginselen van de natuur en bovenal die van de zangvogelwereld binnen liet kolken, zorgde met z’n excursies voor veel leukere leerdoelen. Deze prachtige excursies en extra les in het herkennen van zangvogelgeluiden maakten het wel een mooi, maar schoolprestatietechnisch niet tot een succesvol jaar, hij bleef dus zitten. Commentaar van de klassenleraar: “hij is nog wat speels.”

Het tweede tweede jaar werd goed doorlopen met de nadruk op de activiteiten buitenschools in de vogelwereld. Hoewel al 14 jaar oud deden meisjes hem niets, behalve giebelig, onbereikbaar en samenklonterig te zijn.
De excursies in de herfstvakantie naar de kampeerboerderij op Schiermonnikoog was een absoluut hoogtepunt naast excursies naar o.a. Het Zielbrockerveen, Voorstonden e.d.

Het derde jaar werd moeilijk, het was aanpoten geblazen en uiteindelijk zou hij naar de vierde kunnen met een taak voor Frans waarvan hij de lerares, een vrouw die een eeuw eerder geboren had moeten worden en die nog in het feodale tijdperk leefde, intens haatte. De lol van het studeren was er af en hij besloot, in de lijn van z’n grote hobby, naar de RMTS ( Rijks Middelbare Tuinbouw School) te Nijmegen te gaan.
De keuze de HBS niet af te maken heeft hem overigens z’n hele leven achtervolgd.

De RMTS

Het kennisniveau was erg laag en verder dan leren tijdens de één uur durende treinreis heeft hij nooit gedaan, behalve iets voor het examen.
De school werd geleid door een autoritaire ex-, en daarheen geparkeerde, ambtenaar die in een klein kamp niet misstaan zou hebben.
Patty, wiens originele naam Patericus is, hetgeen vrije vaderlander betekent, conflicteerde dus regelmatig met deze dictator en zijn regiem en heeft regelmatig alle wijsheid bij elkaar moeten schrapen om z’n mond te houden om te voorkomen van school gestuurd te worden.
Het was een leuk gemêleerd gezelschap leerlingen, religieus zeer divers en ook de vooropleidingen liepen sterk uiteen van Lagere Tuinbouwschool tot afgestudeerd MMS.
Tijdens de studie bestond de school zoveel jaar en werd er een prachtige musical ingestudeerd waarin Patty zowel de rol van Gratjen, een boerenjongen die verliefd werd op de prinses als die van Dr. Dooiendurf, een voor verpleegsters zeer aanlokkelijke maar onbereikbare knappe dokter, mocht vertolken.
Op deze school werd hij voor het eerst verliefd. Briefjes naar elkaar toen ze ” per toeval” naast elkaar kwamen te zitten, en, na vele warme briefjes, een afspraak voor een feest in Deventer. Vlak voor het feest belde ze op. Patty moest niet teveel verwachten want ze was lesbisch. Gert Jan vertelde later dat Patty er wel twee weken van slag van is geweest.
Deze gebeurtenis staat in een gecabaretieerd stukje onder Verhalen – Cabaret Vijftig Plus te lezen.

Tijdens deze opleiding verzamelde Patty allerlei planten die hij nieuw vond of bijzonder; het toegewezen hoekje in “de Groene Kas” was al snel te klein en werd, al dan niet met toestemming, uitgebreid. Regelmatig verzocht het personeel zijn vader of Patty die klimplanten niet eens kon inkorten; ze groeiden de halve kas door.
Gedurende deze periode ook in contact gekomen met Gerard van Maasakkers die het afscheidslied ” Goodbye to school” schreef die ze samen op het eindfeest gezongen hebben.
Wellicht mede omdat er geen kennisuitdaging in de opleiding zat heeft Patty besloten toch niet naar de HTS ( Hogere Tuinbouw School) te gaan hoewel zijn Cum Laude afstudeerlijst daar alle reden toe gaf; nee hij wou in de zaak van z’n vader. Ook het aanbod van z’n ouders eerst in het buitenland te gaan werken sloeg hij af. Twello; het bood hem vrienden, jeugdwerk, muziek en nog veel meer.

Overige opleidingen

Tijdens zijn loopbaan, en afhankelijk van de kennisbehoefte heeft hij volgende opleidingen alsnog gevolgd:

• Engels, zowel LOI als particulier
• Veredeling, particulier
• Zaadtechnologie, te Wageningen
• Werken met moleculaire merkers, te Wageningen
• Tuinbouwtechniek, te Lent
• Personeelsmanagement, te Emmen
• Algemeen Management, te Aalsmeer
• Arbeidsregistratie, te Aalsmeer

Creatieve activiteiten

Van z’n vader, die sing en songwriter was voor het revu gedeelte tijdens de uitvoering van zijn muziekvereniging, leerde Patty gitaarspelen.
Hoewel hij nooit een virtuoos is geworden kon hij zich voldoende begeleiden om eigen composities te maken. Ook een korte opleiding voor piano leerde hem voldoende accoord kennis om ook daarop te kunnen componeren.

Daarnaast heeft hij ook tot z’n zeventiende soloklarinet gespeeld bij de muziekvereniging SDG waarop ook z’n ooms, vader, broer, neef en z’n uiteindelijke vrouw Rens een instrument bespeelden.

Sinds z’n zeventiende was hij onderdeel van de Negranny’s, met Jan Rutgers, Janny Zweers, Janny Beunk en z’n broer Hans Schoneveld en zongen ze negro spirituals, hootenanny e.d. tijdens jeugddiensten. Na de verhuizing van Janny Zweers viel de groep uiteen.

Wat later bezocht Patty Gerard van Maasakkers in Nunen waar deze, een koor leidde begeleid door een popband, prachtig en inspirerend. Nauwelijks terug van dit bezoek begon Patty teksten en melodieën te schrijven en werd, samen met o.a. broer Hans Schoneveld, vriend Bert Kwakkel , vriendin Ria Esselink en anderen de Jongerenzanggroep opgericht. De groep oefende elke zondag rond half twaalf in de dorpskerk te Twello en groeide al snel uit tot een dertigtal jonge mensen vanaf 16 jaar en ouder. Ze werden steeds vaker uitgenodigd hun medewerking te verrichten aan jeugddiensten in o.a. Aalten, Wichmond, Wijhe, Deventer, Apeldoorn, Twello e.d.
Uiteindelijk werd er een plaat van gemaakt met als titel: Een scheut, een bloem, een kind, een vogel. Deze is te beluisteren op deze site onder liedjes-Jongerenzanggroep. De teksten staan onder teksten liedjes-Jongerenzanggroep.
Nadat een aantal cruciale mensen Twello voor studie en werk verlieten, de tijd er voor vrij te maken steeds moeilijker werd, besloot de groep te stoppen, dit tot grote teleurstelling van een aantal vrienden uit het jeugdwerk die, net nog geen zestien, de kans ooit in de Jongerenzanggroep te mogen zingen in rook zagen opgaan.
De groep kwam nog één keer bijeen: tijdens de binnenkomst van Patty en Rens, voor hun trouwerij kerkdienst, stond het bijna voltallige koor het jonge echtpaar enthousiast toe te zingen; een geweldige ervaring die Patty een woord deed ontglippen waar de dominee niet echt blij van werd.

Patty kende een slechte gezondheid maar tijdens één van die periodes bedacht hij, geïnspireerd door een theatershow van Joseph van den Berg, het kinderprogramma : “De Schat van Taar”.
De eerste voorstelling vond plaats tijdens het 12.5 jarige huwelijksfeest van Hermie en Willem Slot welke op video op deze site onder Liedjes -”De Schat van Taar” te bekijken is. De voorstelling werd ook op de basisscholen: De Wingerd en de Oase, beiden te Twello, op de Wiekslag te Voorst en op de Zaaier te Teuge ten gehore gebracht.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Patty wilde graag cabaret maken en hoorde dat Jeroen Teelen zo goed op piano en synthesizer was. De stoute schoenen werden aangetrokken en Jeroen gevraagd of hij daarvoor in was. Dat was hij en zo zijn ze samen gaan bouwen aan hun cabaretprogramma “Eva en de Wolf” dat in ….. voor het eerst voor een uitverkochte zaal in De Vier Seizoenen werd opgevoerd. Er was zoveel vraag naar de kaartjes dat een tweede ingelaste voorstelling direct was uitverkocht. Ook werd een deel gespeeld tijdens de jaarlijkse uitvoering van de Deventer PTT Fanfare en werd twee maal een deel gespeeld voor de leerlingen van GGC te Deventer. De hele voorstelling werd nog een keer in de schouwburg van Deventer gespeeld tijdens een groot Pabo feest. De combinatie van twee drukke bedrijven met shows die buitensporig veel voorbereiding kostten ( o.a. licht en geluid) maakte meerdere optredens onmogelijk en de mannen zijn daarmee dan ook gestopt.

Ook het cabaret maken kwam stil te liggen maar omdat Patty vanaf 2008 weer liedjes begon te schrijven en er een zekere lijn in de liedjes kwam zijn ze weer bij elkaar gekomen en leidde een negental liedjes tot het programma Vijftig Plus welke, als Patty niet ziek was geworden, op 2 maart 2013 in de kleine zaal van de Schouwburg te Deventer uitgevoerd zou zijn geworden.
Er wordt geprobeerd de liedjes uit deze show alsnog op een geluidsdrager en op deze site te krijgen. Dan te vinden onder liedjes – Vijftig Plus.

Portrettekenen

Na de oprichting van Kunstkring Voorst heeft Patty portret tekenles gevolgd bij de Kunstkring onder leiding van Arnoud van Accooij, een prachtige bezigheid, passend bij de wijze waarop hij gewend was naar veredelingsproducten te kijken, zeer detaillistisch. Hoewel hij de neiging had de gezichtslijnen sterk te vergroten zijn enkele van zijn beste tekeningen, op hun verzoek, aan de modellen meegegeven. De op deze site gepubliceerde behoren dus niet tot de beste van zijn hand. Zie gallerie-tekeningen.

Schilderen

Na een klein jaar op Kunstkring Voorst bij Froukje van Querré de eerste beginselen van het schilderen eigen gemaakt te hebben is hij les gaan volgen bij John Ligtenberg wiens werk hij bijzonder waardeert. Onder diens bezielende leiding heeft Patty de schilderijen gemaakt die je kunt zien onder Galerie-Schilderijen.
Hoewel John abstract en figuratief combineert tot spannende meerlaagse composities in kleur en vorm blijft Patty de detailveredelaar en is abstract werken haast onmogelijk voor hem. Zijn werken moeten figuratief zijn en het invoegen van abstracte vormen is en blijft een enorme worsteling. Kracht kan dus ook zwakte zijn.

Fotografie

In de tijd dat de digitale fotografie net op kwam zetten werd de behoefte aan goede promotionele beelden van de veredelingsproducten van Patty’s bedrijf, Schoneveld Twello B.V., steeds groter.

Vanwege de complexheid en moeilijke inpasbaarheid van maximaal bloeiende produkten in de tijdsplanning van een fotograaf kocht Patty al snel z’n eerste Nikon D1 digitale kamera en werd een vaste opname studio gebouwd ( totaal kosten 25.000 gulden, een rib uit het lijf destijds). Let wel, het was de tijd dat alleen al een Hasselblad digitale achtergrond 100.000 gulden kostte.
Wat als een noodzakelijke keuze begon groeide uit tot een grote hobby en de fotogalerie die bij zijn afscheid in 2007 in een doorloophal was ingericht sprak boekdelen.
Vooral na z’n ‘vrijwillige werkloosheid’ zoals hij de periode na een arbeidzaam leven noemde maakte hij veel close-up foto’s tijdens reizen en vooral in de grote tuin aan de Quabbenburgerweg te Terwolde. De grote fotogalerie op deze site geeft een indruk van zijn stijl van fotograferen en vooral van de wijze waarop hij naar de onderwerpen kijkt.

Met een selectie uit deze foto’s heeft hij geëxposeerd:

• Gebouw Irene te Twello
• Verpleeg en verzorgingstehuis: Randerode te Apeldoorn
• Verpleeg en verzorgingstehuis: De Benring te Voorst
• Gemeentehuis Voorst te Twello
• Bibliotheek te Twello

Catamaran zeilen

Hoewel geen echte sporter schafte hij net voor een vakantie naar Île de Ré een Catamaran, Topcat K2, aan waarmee enthousiast enkele jaren aan de Atlantische kust werd gezeild. Er werd zelfs, na later een K3 te hebben gekocht, op meerdere plaatsen in Nederland gezeild ( Grevelingen, Ketelmeer, IJsselmeer, Fluessen) met als hoogtepunt de ‘Ronde om Texel’ welke twee maal gezeild werd. Een goede uitlaatklep in de hectische tijd van een groeiend en succesvol bedrijf.

Zakelijke carrière

De handelsfase

Deze kende z’n up’s en downs.
Nadat eerst Patty in het vaderlijke bedrijf ging werken kwam broer Hans drie jaar later ( hij deed ook de RMTS) binnen. Het werd een goede tijd hoewel de jongens door hun vader vanaf de onderkant moesten beginnen: door het knokkelenbos, zo heette dat. Echter, toen vader Schoneveld, vanwege het afblazen van een geplande autoweg over het bedrijf met daaraan gekoppeld een verplaatsing van dat bedrijf naar een nieuwe locatie, met Astma moest worden opgenomen kwam ( kweker) Patty op de grossierswagen en kwam ( handelaar) Hans op de kwekerij; een situatie die 15 jaar geduurd heeft met beide jongens op de verkeerde plek.
Toen in 1984 vader Schoneveld aan longkanker overleed stonden de jongens er vrij onvoorbereid voor en werd het een keiharde tijd, nog eens versterkt door de ziekte van Patty waarvoor hij in 1986 weer geopereerd moest worden na maanden op astronautenvoedsel te hebben geleefd. Het herstel duurde lang en trok een flinke wissel op de samenwerking.

Niet alleen door de ziekte van Patty maar ook door de opkomst van Cash and Carry’s bij de veilingen werd de grossierderij gesloten en werd een Cash & Carry in Twello opgezet.
Toen zich de kans voor deed werd in 1990 een Cash & Carry in Veiling Vleuten opgezet waar Hans de leiding op zich nam. Aandacht kan zich maar op één plaats richten en al snel werd duidelijk dat het bestaansrecht van alleen een potplanten Cash & Carry in Twello geen toekomst had. Deze werd dan ook in 1992 gesloten.
De bedrijven groeiden uit elkaar; Patty begon meer en meer met veredeling, een lange termijn activiteit met een totaal andere managementbehoefte dan de korte daghandelactiviteit van een Cash & Carry en de vechtmentaliteit van een Cash & Carry centrum. De jongens groeiden uit elkaar en in 1998 besloot Patty niet samen als management verder te willen gaan en werden de bedrijven gesplitst.

De veredelingsfase

De hobbymatige veredeling bracht wel is waar succes maar nadat deze professioneel werd opgepakt, door het in dienst nemen van een afgestudeerd veredelaar en door een meerdere cursussen van Patty, werden de projecten versneld en verdiept en bleef succes niet uit. Al snel werden de projecten in verschillende groottes van de Cyclamen en Primula’s opgezet en de ene na de andere serie rolde uit de veredeling.
Het succes was zo groot, de groei zodanig, dat er constant nieuwe en vaak hoger opgeleide medewerkers moesten worden aangetrokken naast een toenemend aantal uitvoerende medewerkers in de zaadproductie. Niet alleen de medewerkers moesten op hoge niveau’s worden aangenomen, ook Patty zelf moest flink aan de bak om zijn kennisniveau op te krikken. Meerdere opleidingen werden daarom gevolgd.
Ook werden andere, soms “oude’ in het bedrijf al jaren vermeerderde gewassen, in de veredeling opgenomen wat inmiddels tot hele mooie introducties in Primula acaulis en Campanula heeft geleid.
Ook internationaal groeide het bedrijf snel en meerdere reizen naar nieuwe klanten in o.a. Duitsland, Denemarken, Italië en Frankrijk werden ondernomen. Zowel in Japan als in China werden seminars gehouden maar hoewel een contract voor 1 miljoen zaden in China werd ondertekend werd er, wegens betalingsproblemen, niet één zaadje geleverd. Ook dit hoorde er dus bij.
Tevens werd, samen met Theo Cuppen, onderzoek gedaan naar de afzetmogelijkheden van de bestaande selecties in Amerika, van Californië tot San Diego. De selecties bleken voor deze afzetmarkt te afwijkend; USA vroeg groot, groter, grootst terwijl de Schoneveld selecties juist gefocust waren op compact en klein. Ook de kleur rood was nog niet voldoende ontwikkeld om een echte speler in dit werelddeel te kunnen worden.

Beste opleidingsbedrijf hele Agrarische Sector 2002

Patty had een specifieke visie op opleiden en dit resulteerde in een zodanig ingericht opleidings- en studenten begeleidingsproject dat het bedrijf in 2002 tot het Beste Agrarische Opleidingsbedrijf in Nederland werd uitgeroepen. Nog jaren heeft Patty bij Aequor ( toezichthoudend instituut op het MBO onderwijs agrarische sector) presentaties mogen houden vanwege zijn kritische visie op praktijkopleiden in de Tuinbouw.

Buitenlandse productielocatie

Omdat de zaadproductie zich in Twello steeds maar uitbreidde (soms werkten er wel 150 scholieren in de zomervakantie op het bedrijf, naast de grote groep vaste medewerkers) werd een alternatief in China gezocht. Hoewel hier een achttal jaren in is geïnvesteerd (en het een fantastische ervaring was waarin hij bijzondere mensen heeft leren kennen) leidde dit niet tot een succes. Peter van de Pol (toen nog operationeel manager) en Patty zijn toen zowel in Guatemala, als in Ethiopië en Tanzania op zoek gegaan naar een productielocatie op 2000 m hoogte en dicht bij de evenaar. In Tanzania werd zo’n plek gevonden en één van de laatste belangrijke activiteiten van Patty in het bedrijf was de aanschaf van grond op de Mount Meru in Tanzania. Daarna nam Peter van de Pol het bedrijf in 2007 over en kwam er een eind aan een zeer succesvolle periode in zijn leven. Het bedrijf was inmiddels uitgegroeid tot één van de grootste in de gemeente Voorst en telde zo’n 150 medewerkers, omgerekend ongeveer 80 Fte-ers.

Na een zeer prettig overname traject met Peter van de Pol nam hij tijdens een fantastisch afscheidsfeest afscheid van zijn kindje en ……….. werd hij vrijwillig werkloos.
Maar de contacten met het bedrijf en haar medewerkers was, dankzij het goede overname traject zo goed dat hij nog regelmatig uitgenodigd werd om naar de veredelingsprojecten te komen kijken, heeft hij de fotostudio helpen herinrichten en heeft hij fotografen begeleid. Ook de contacten met opvolger Peter en zijn gezin zijn fantastisch en zeer waardevol gebleken.

Zakelijke reizen

Denemarken
Duitsland
Italië
China, seminars in Beijing, Hebei, Shandong, Shanghai, Hangzhou
Japan, seminars in Tokyo, Nakoya, Kyoto, Osaka

Guatemala
Ethiopië
Tanzania
USA

Privéreizen

Hoewel een enkele dag tijdens de vele zakenreizen voor het bezoeken van een stad of het land werden aangewend ( Rens ging soms mee) bleven deze reizen hoofdzakelijk tot het zakelijke beperkt. Na de verkoop van het bedrijf kwam er tijd vrij om de wereld te ontdekken. Ondertsaande lijst toont de landen die ze zowel als vakantiereizen ( voor de verkoop) als erna hebben bezocht.

China
IJsland
USA
Tanzania
Italië
Frankrijk
Denemarken
Guatemala
Belize
Peru
Bolivia
Curaçao
Oostenrijk
Zweden
Spanje
Egypte
Portugal

Schoolproject

Tijdens de vele bezoeken aan Tanzania en het gebied waar het bedrijf zich ging vestigen was het Peter en Patty al snel duidelijk dat het opleidingsniveau daar zeer slecht was. Er is toen geld bijeen gebracht ( als afscheidscadeau van zowel leveranciers als klanten werd geld gevraagd voor dit project) en opbrengsten van o.a. foto-exposities, donaties, personeelsacties e.d. werd hier in geïnvesteerd.

De bewoners hebben zelf, op een door het bedrijf beschikbaar gesteld gebied, de school gebouwd, financieel mogelijk gemaakt door de “schooltjespot”.
Inmiddels staat er een prachtig schoollokaal met door het project Child in the Sky, van de Watoto Foundation, gemaakte schoolmeubels, ook gefinancierd vanuit de “schooltjespot”.
Geprobeerd wordt een lerares aan te trekken die, gefinancierd door “de schooltjespot” het niveau op een hoger plan kan brengen. Van de lokale overheid hoef je in dit land niet veel pro-actiefs te verwachten en voordat die een lerares regelt is de sneeuw op de Kilimanjaro wel gesmolten.
Voor foto’s en filmpjes zie Galerie-Schoolproject Tanzania.

Gezondheid

Met het uitdelen van de lichaamsonderdelen heeft Patty niet vooraan gestaan. Al vanaf z’n veertiende werd hij geplaagd door de Ziekte van Crohn ( een chronische darmaandoening) en is hij een drietal keren aan zijn darmen geopereerd. Pas na het gebruik ( in 2002) van de biologicals Remicade en later Humira werd de situatie stabiel en heeft hij darmtechnisch fantastische jaren gekend.

Tevens werd hij in 2009 geconfronteerd met een zeldzame en agressieve huidkanker ( Merkelcel carcinoom) op z’n voorhoofd. Deze aandoening leek, dankzij operaties, onder controle maar bleek begin 2013 toch uitgezaaid te zijn.

Zondagochtend 30 juni 2013 overleed Patty in zijn slaap.