Het Spaanse barlokaal.
De campingbaas had ons een goed restaurant aangeraden dat, naar later bleek, door haar neef gerund werd: ‘La Cueva’
Na een fietstocht van een klein uurtje, zijn Engels was slecht maar tekenen kon hij héééélemaal niet, kwamen we toch in het 10 minuten van de camping gelegen etablissement aan.
Bij binnenkomst bevonden we ons in een echt groot vierkant Spaans barlokaal, langs twee zijden lange bars, een slagerijtje in de hoek en in wanordelijke chaos geplaatste en verschoven tafeltjes en stoeltjes met gezellige Spanjaarden die het einde van de werkweek, zo ze tot die sterk gekrompen groep behoorden, of zomaar hun week zaten uit te drinken (en te eten).
We schoven tussen de Spanjaarden aan de bar en keken even in de rondte; de bek viel ons open.
Achter de bar, dus aan die twee zijden, hingen zo’n 170 grote Iberische gerookte hammen aan het plafond, allen voorzien van een omgekeerd puntmutsje als vetvang.
Naar later verteld werd door de uitbater: in eigen slagerij gemaakt en onder het Cueva merk allemaal in eigen slagerij-restaurant aan de man/vrouw gebracht.
De slagersjongen was de hele zaterdagavond schompens druk in de weer en ontvelde en ontvette de een na de andere gerookte achterpoot en prepareerde het overgebleven vlees tot handelbare ( en snijdbare ) stukken hamvlees waarbij de zweetdruppels op zijn neus, in zijn nek en tussen zijn haren glinsterden; een zweetband had hem zeker niet misstaan.
Voor de vleestechnici onder ons: Eerst werd de ham een cm of 20 boven de hoeven ingekeept. Het onderste deel van de poot was niet geschikt. Van de andere dikke kant werd vervolgens in dikke repen de huid met vetlaag verwijderd waarna, behalve aan de dierse kant van de achterpoot, daar zat dus geen huid, nog een laagje vet bleef zitten. Daarna werd de ham ontbeend en het vlees in werkbare stukken verdeeld. Een heel karwij waarbij de sterke slagersjongen gelukkig wel een stalen handschoen droeg en met ambachtelijk sterke bewegingen en met behulp van vlijmscherpe messen zijn taak verrichtte.
We bestelden een biertje en kregen die vergezeld van stukken brood met plakjes vet spek en…… een achttal hele tuinbonen waarvan we de zaden eruit moesten werken om ze vervolgens, met of zonder brood met spek, op te peuzelen. Een geweldig lokaal recept !!
Bij ons tweede biertje kwam weer brood mee met plakjes diverse vleessoorten en…. weer tuinbonen.
De mannen aan de bar bestelden schalen met daarop plakjes van allerlei soorten vlees, met natuurlijk veel Iberische ham, en blokjes kaassoorten, vergezeld met stukken brood: hun zaterdagavondmaal.
Wij bestelden onze hoofdmaaltijd die bleek te bestaan uit een enorme homp vlees van waaronder nog net wat groentemix en aardappels zichtbaar waren.
Na onze smikkelpartij met het brood, de diverse vleessoorten en niet te vergeten de tuinbonen was deze massa echt niet op te krijgen.
Ruimhartig met vlees omgaan was in dit slagersrestaurant de gewoonste zaak van de wereld; veel te veel voor ons maar een fantastische ervaring.
Patty
