De pyjamabroekmevrouw

18-04-2011

Op de eerste Spaanse camping aangekomen besloten we wat te gaan eten in het campingrestaurant.
Hoewel we tot op heden geen echt positieve ervaring met de culinaire hoogstandjes van de campingrestaurantkoks hadden opgedaan nodigden de gepoetste glazen en keurig gedekte tafels ons toch nadrukkelijk uit, anticiperend op onze forse trek.
Rens is er één van eten om 18,30 dus om 18,45 begint ze al te zeuren over slap worden en nodig moeten eten; dat in een land waar de meeste Spanjaarden pas om 21.30 mes en vork weer aanraken !!! En… het was pas 19.30.
Op het kleine terras besloten we een heerlijk Spaans biertje te pikken en al gauw was de grootste trek vergeten en lieten we ons het ondergaande zonnetje welgevallen.
Uit de deur naast die van het restaurant kwam een stevige en aan haar lopen te zien kordate vrouw naar buiten lopen.
Ze schreeuwde iets tegen enkele loslopende kinderen die haar taal of niet begrepen of, ervaringsdeskundig als ze al op zo’n jonge leeftijd waren, wel wisten dat reageren niet absoluut noodzakelijk was.
Ook de vrouw reageerde verder niet op de niet reagerende kinderen dus de rust leek weergekeerd.
Nu was het niet haar stem die de aandacht van ons trok. Nee, ze had onder haar grote t-shirt een broek aan waarvan ik al fluisterend, alsof elke Spanjaard Nederlands kan verstaan (ze zijn toch niet allemaal in Nederland gastarbeider geweest !) tegen Rens zei dat ze al vroeg de pyjamabroek aan had.
Alsof ze het gehoord had begon ze eerst als een grote hen, die net haar ei gelegd heeft, met haar achterste te schudden waarna ze haar broekrand vastpakte en die tot onder haar grote borsten optrok, het T-shirt mee omhoog liftend. Dat van die borsten is een aanname; we zaten niet voorste- maar achterste rang maar we houden toch zo’n beetje de verhouding met haar kont aan. Want dat bleek er een te zijn zeg….. MEGA. We denken niet dat het de stof van de pyjama was die ze zo fors deed uitkomen maar dat ze het in het echchie waren.
Na deze aktie schudde ze nog een keer met haar achterste, trok haar T-shirt weer over haar broek, draaide zich om en liep, ons vriendelijk groetend, weer naar binnen, ons in verbazing achterlatend.