Campertreurnis

 

Het is treurig gesteld voor de camperganger in Spanje.

Om dit treurige element van het Leuk met de camper op reis gevoel uit te kunnen leggen moet eerst het kader voor dit leed verduidelijkt zijn.
Spanje heeft als noodlijdend land miljoenen aan Europees geld ontvangen voor de hervorming van haar infrastructuur als basis voor haar economische vooruitgang. Want wat heb je er aan als je iets moois en functioneels kunt produceren maar het niet goed van en uit de plaats kunt krijgen.
Dus overal langs de autowegen in Spanje zijn WERK IN UITVOERING borden opgesteld en wegversmallingen aangelegd zodat je als vakantiegaand Europeer ook daadwerkelijk kunt zien dat er iets met je Noord-Europese geld is gedaan en….. dat je natuurlijk niet gaat denken dat het in de zakken van de wegenbouwmaffia is gestoken ( wat natuurlijk iedereen weet maar wat officieel natuurlijk bikkelhard en met enige verontwaardiging ontkend wordt).
En nu komt het: voor elke van die duizenden wegversmallingen zijn metalen of kunststof platen op de weg gemonteerd met een grof geribbelde bovenkant zodanig dat je als camperberijder bij elke wegversmalling de pannen tegen het camperplafond hoort klappen en alles wat los en vast zit ( en er zit veel los in een camper) hoort rammelen en trillen; ongeacht hoe hard je rijdt.
Vooral als de weg van een versmalde linker baan naar een versmalde rechterbaan wordt geleid gebruikt men deze geribbelde gevarenplaten en probeert m’n dit zo laat mogelijk aan te geven zodat je ook nog eens door de te hoge snelheid van het campertje de pannen in het sokkenhoudersvakje terug vindt en de sokken natuurlijk in het handdoekenvakje.
Na een aantal van zulke versmallingen gehad te hebben, waarbij per keer wel vijf van die trilplaten te overwinnen zijn, krijg je het gevoel dat er steeds meer los gaat zitten en dat je aan het eind van de vakantie in Spanje blij mag zijn dat je het stuur nog verbonden voelt met de stuuras en het rempedaal nog aan de schijf vast zit.
Ik krijg ook steeds flash backs van een oude zwart-wit film waarbij een klein vrachtwagentje over een grove zandweg rijdend steeds zoveel van z’n inhoud en wagentje verliest dat de bestuurder op het laatst slechts alleen nog, zelfs zonder zijn vertrouwde en afgewaaide petje, op het onderstel van z’n karretje zit.

Patty