Prachtige knijpbillen.
We zaten te wachten in de Arrival-hal te Sevilla op de kinderen Pep en Lein die een aantal dagen met ons door zouden brengen. Natuurlijk veel te vroeg zaten we op ze te wachten, gezeten op een soort half v-vormig bankje met naast ons een Spaanse vrouw met haar moeder.
Zoals we dat altijd doen als we samen naar mensen zitten te kijken verzagen we de enkele voorbijgangers van opmerkingen die beter niet altijd door anderen gehoord konden worden en gelukkig konden de buurtjes ze wel verstaan maar niet begrijpen.
Er kwamen natuurlijk de nodige verhoudinggestoorden ( passanten met te lange benen ten opzichte van hun bovenlijf of net andersom), enkele dikkonten, hangbillers, krombeners en zwalkers voorbij. Daarnaast natuurlijk ook, zoals altijd, de nodige opmerkingen over het gedragen ondergoed, of beter gezegd de naden die de lingerie in de door onnodig vetweefsel op spanning gebrachte huid had getrokken. Soms passeerde er een kontloze, zoals er in China zoveel zijn, maar soms ook van die zijspanners waar je gerust een twinzadel op kon zetten en gratis een stukje samen mee kon optrekken. Merendeels geen grote verrassingen, konten zijn op zoveel plaatsen ter wereld zo on-mooi dat het stukje ook over elke andere wereldstaad had kunnen gaan ware het niet dat er iets bijzonders in Sevilla gebeurde:
Plotseling werd alle aandacht aangezogen door een tweetal jonge prachtige mensen waarvan de vrouw een strakke lange jurk van prachtige stof droeg waaronder twee ongelooflijk mooi gevormde, iets achteruitstaande billen, prijkten die bij elke stap van haar een trilling onder haar jurk en de toeschouwers teweeg bracht.
Door het dragen van een string bewogen de billen vrijelijk, vrolijk, prettig, uitdagend, spannend en niet irritant, zoals dat vrijwel altijd bij oudere en te dikke billen gebeurt en je denkt; mens trek toch een degelijke onderbroek aan of pleeg liposuctie of suïcide, en werd haar aanblik een wellust opwekkende ervaring.
De prachtige man, rechts naast haar lopend, was zich ook van haar prachtige hebbedingetjes bewust en al lopend gleed zijn hand tergend langzaam over haar rug in de holte die rug en billen zo mooi scheidt.
Tot zover een beeld dat, in min of meerdere mate opwindend, wel vaker voor komt.
Maar Sevilla werd anders, onvergetelijk want…….alsof er geen toeschouwers waren gleed zijn hand, de vingers iets krommend en spreidend, zacht over de speelse bewegertjes tot ze breeduit midden op die bolletjes bleven rusten waarna de vingers even zacht in het zichtbaar zachte bilvlees knepen maar net zo zacht dat ze haar pas er niet door liet verstoren.
We zaten er blijkbaar allen op te wachten, ook de dames naast ons, want toen zijn hand haar billen speels omvatte ging er een zucht van verlangen, een slaak van begeerte, een kreun van behoefte door zowel ons als de dames naast ons heen. Sprakeloos, nee niet sprakeloos maar ondefinieerbare klanken voortbrengend, bleven we kijken en hopen op een herhaling van de snelle zachte touch van haar billetjes.
Gelukkig kwam die, niet een keer, niet twee keer, maar ongegeneerd bleef de man de rechter bil van zijn vriendin/partner kneden, door steeds meer mensen nagestaard naarmate ze verder de menigte in liepen en de ruimte raakte gevuld van zachte geluiden van begeerte, drang, verlangen of vrolijk uitgesproken en verbaasd commentaar.
Het stel verdween in de menigte en het vliegtuig kwam binnen.
Verfrist door het aanblik van dit gerealiseerde droombeeld wachtten we de kinderen op, nu niet gehinderd door loze gedachten of verwarrende fantasieën maar prettig gevuld met prachtige frisse beelden van de beleefde werkelijkheid.
Nooit was wachten zo aangenaam.
Patty
