Kabouter Witbaard en de mol met het rode éénwielertje.

 

‘’Papa, Papa, kom gauw, Papaaaaah kom gauw, kom gauw kijken’’.
Het kabouterventje Ploppie kwam met z’n korte beentjes steeds struikelend over kleine graspolletjes van de bosrand af het geitenweitje doorgerend op zoek naar z’n vader die in het schuurtje aan het zagen was.
‘’Paha kom dan gauw, kom gauw kijijijijken dan’’ hijgde hij het uit.
Z’n vader kwam verbaasd het schuurtje uitgelopen met een grote zaag in z’n handen en keek wat vreemd naar z’n zoontje die anders altijd zo’n rustig ventje was.
Dit moest wel iets heel bijzonders zijn dat Ploppie zo opgewonden was.
‘’Zeg eens rustig, wat is er aan de hand’’ vroeg vader.
‘’Een mol…..daar aan de bosrand, kijk een mol’’.
‘’Je hebt toch wel vaker een mol gezien’’ vroeg vader verbaasd toen hij het rood aangelopen koppie van Woppie zag.
‘’Jawel’’ zei Woppie ‘’ maar nog nooit een mol op een rood fietsje’’.
‘’Een rood watje?’’ vroeg vader verbaasd?
‘’Een rood fietsje’’ zei Woppie.
En nog voor Woppie het zelf in de gaten had greep z’n vader hem goed onder de arm vast en daar klommen ze samen de wei door naar de bosrand.

Er stonden al een heleboel kabouters te kijken naar iets wat ze nog nooit gezien hadden want er steeg steeds een applausje op en er werd steeds heel vrolijk gelachen.
Toen ze dichterbij kwamen snapten ze waarom.
Een koddig dikke mol, met een streepjespakje met bretels aan zat op een rood fietsje met één wiel gekke rondjes te draaien waarbij hij een roodgestreept hoedje van z’n ene in z’n andere hand liet vallen.
Hij draaide rondjes linksom, dan zomaar weer rechts om en floot daarbij een vrolijk wijsje tussen z’n blinkend witte tanden.
‘’Dames en helen, geacht publiekum, nu de pylouette’’ riep hij plotseling en dan draaide hij heel snel op dat ene wieltje een paar rondjes.
Oh’s en Ah’s klonken op uit de groep kabouters.
Even later stapte hij van z’n fietsje en vroeg een oudere hele korte kabouter ( Knuppie noemden ze hem omdat hij zo kort was) of hij ook een keer wilde. Knuppie wilde wel, die hield wel van een geintje. Maar hij had nog maar net z’n ene been over het zadel gelegd of hij spartelde al op z’n rug in het groene gras en de andere kabouters gierden het uit van het lachen, sommigen rolden gewoon over de grond van het schuddebuiken.
Wat een plezier hadden ze samen zo daar aan de bosrand.
Maar door dat plezier hadden ze helemaal de tijd vergeten en uit sommige huisjes werd al geroepen dat het avondeten klaar was.

Enkele kabouters gingen al op huis aan toen Kabouter Witbaard aan kwam lopen en meneer de mol uitnodigde voor een etentje bij hen thuis.
Dat wilde meneer de mol maar al te graag, hij had ook best trek gekregen.
‘’Dan zal ik vragen of Moedoe haar aller-heerlijkste griesmeelpap wil maken en dan gaan we er vanavond een leuke feestavond van maken’’.
En met zijn zware basstem riep hij de andere kabouters dat ze die avond een mooi en warm kampvuur moesten maken voor de feestzaal.
Nou dat ging als een lopend vuurtje rond en toen de pan met de aller-heerlijkste griesmeelpap opgediend werd brandde er al een enorm groot vreugdevuur en lagen de kleintjes al met rode wangetjes in hun warme schapenvachtjes te wachten op al het feestgedruis wat nog komen ging die avond.

En het werd een leuke avond zeg !!.
Het molletje kon niet alleen op de ene wieltje leuke rondjes draaien maar ook jongleren met knotsen, stokken, slierten, mandjes en borden; alles ging door de lucht.
Toen hij aan het eind van de avond ook met de mutsen van de kabouters ging jongleren lagen de meeste kabouters te schudden van het lachen.
Wat een leuke dolle mol in dat gekke gestreepte pakje met rode bretels en z’n rode éénwielertje.
Zo’n rare snuiter hadden ze nog nooit gezien in het kabouter dorpje.
Maar wel heeeeeeel leuk.

Maar hoe hij hier verzeild raakte is een ander verhaal voor een volgende keer.