Kabouter Witbaard gaat met de jongens uit vissen

Uit vissen met Kabouter Witbaard

“Gaan jullie mee uit vissen?” vroeg Kabouter Witbaard aan de jongetjes die weer eens een weekje mochten logeren bij opa en oma.
“Jaaaaa, vissen dat is leuk” zei Plop die een kinderboekje aan de keukentafel zat te lezen.
En de kleine Ploekie zei: “cisse, cisse” en liep blije rondjes rond de keukentafel.
Met z’n luier aan leek hij net Donald Duck zo met z’n kontje naar achteren.
“Nou dan ga ik mee om Ploekie vast te houden, zo is het veel te gevaarlijk”
“Oma mee, oma mee” zei het kleine kereltje en liep nog harder rond de tafel.
“Pas jij maar op wildebras” zei opa.
“Kom maar mee, ik heb de hengels al klaar gemaakt”
En ja hoor, opa was een deel van de ochtend bezig geweest met de bamboe hengels.
De zijne stond eigenlijk altijd wel klaar maar die voor Plop moest hij helemaal nog klaar maken, met snoer, dobber, loodjes en haakjes.

“Eerst nog wat pieren steken” zei opa.
” Piele steke, piele steke ” riep Ploekie en Plop zei “opa mag ik ook steken?”
Even later stond eerst opa en daarna Plop aan een greep te schudden tot de pieren, die dachten dat er een mol bezig was, spontaan tussen de grassprieten naar boven kropen.
“Doe jij ze in dit jampotje” vroeg opa aan Plop.
“Dat durf ik niet hoor Opa!” zei Plop en opa moest lachen.
“Een echte visser moet pieren durven vasthouden, maar dat komt later wel.
We gaan vissen.
Als jij nou jouw hengel draagt dan gaan we naar de rivier, maar jullie luisteren goed naar ons hoor, anders is het veel te gevaarlijk en is het feest snel afgelopen.
“Ja opa” zei Plop heel braaf en Ploekie zei “fees affelope, fees affelope”?

Oma nam Ploekie bij de hand en liet niet meer los, hoe hard Ploekie ook trok.
En daar gingen ze, opa en Plop met de hengel over de schouder en oma met de kleine Ploekie aan de hand.
“We gaan naar mijn speciale plekje daar waar het water diep is en niet hard stroomt.”

Even later zaten ze aan het water en deed opa een pier aan de haak van Plop.
Laat maar in het water zakken, en hou de dobber goed in de gaten” zei opa en Plop liet de dobber in het diepe water, op de stroming van de rivier, mooie kleine rondjes draaien.
Opa gooide zijn hengel een eindje verder uit en zo zaten ze naar de dobbers te gluren.
“Opa, Heeft u al beet?” vroeg Plop al snel.
“Nee” zei opa, “geduld, we zitten net”
Opeens schoot de dobber van Plop onder water en Plop schok zo dat hij niet direct reageerde.
“Je hebt beet, haal de hengel op en hou goed vast” riep opa een beetje opgewonden.
Plop pakte de hengel goed vast en haalde snel omhoog.
De hengel ging helemaal krom staan.
“Wat zwaar” zei Plop “een hele grote”.
“Dat denk ik ook” zei opa, “hou goed vast en laat de vis maar moe worden.
Als hij hard trekt geef je wat mee, als hij moe wordt haal je hem naar je toe”
Plop had het zweet al op z’ neus staan, zo hard moest hij werken, laten vieren en weer inhalen, laten vieren en weer inhalen.
“Goed zo” zei opa, “hij wordt al moe, haal maar naar je toe, met z’n kop net boven water”

Even later zagen ze een prachtige forel aan de haak zitten en toen z’n kop boven water kwam stopte hij met vechten en kon Plop hem binnen halen.
Opa haalde hem van de haak.
Een forel, een prachtige forel.
” Folel, folel ” riep de kleine Ploekie enthousiast die daarna al snel op oma’s schoot z’n middagdutje deed.

Ze vingen er nog vijf en na een uurtje of twee hadden ze trek in dik belegde boterhammen van oma en liepen ze terug naar huis, een net vol vis.
En ‘s avonds…….. toen werden de forellen door oma gebakken in een grote platte pan boven een houtvuurtje in de tuin.
Oma haalde de graat eruit en ze smulden van de heerlijke vis.
Kleine Ploekie viel al onder het eten in slaap en Plop zat ook al snel bij het warme vuur te knikkebollen.
En oma wilde opa zeggen dat de kinderen zo’n leuke dag gehad hadden maar ook opa zat al te knikkebollen.
“Ik denk dat we allemaal maar vroeg naar bed toe gaan” zei ze zacht tegen zichzelf.
“Opa wakker worden, we gaan het vuur uitdoen en lekker vroeg naar bed, het was een drukke dag”