De Spiegel

 

Dan zit ik alleen
met resten van m’n dromen
met flarden liefde
door de kamer heen
Met op de vloer
de vele lege flessen
die ’t vergrootten
het spel van mij alleen

Met aan de wand
de scheve schilderijen
en met de lamp
die slingert van’t gestoei
de zwoele lucht
van al die mooie woorden
de zware dranklucht
die ik zo verfoei

Vermoeid doe ik
dan maar de ogen open
de stoelen staan verplaatst
de spiegel is kapot
omdat ik daarin zocht
Degeen met wie ik speelde
maar zag mezelf staan
en sloeg hem maar kapot

Patty,
Twello April 1974